ارزيابي و تحليل گستره خشكسالي در استان اصفهان بر اساس چهار شاخص مهم خشكسالي

سرحدي علي، سلطاني كوپائي سعيد، مدرس اسفه رضا،  مجله منابع طبيعي ايران، سال 61، شماره 3، صفحه555-570

چکیده:

بررسي گسترش مكاني خشكسالي در مديريت ريسك خشكسالي اهميت دارد. برآورد گستره تحت تاثير خشكسالي در استان اصفهان هدف اين مطالعه است. به اين منظور   بارندگي سالانه 12 ايستگاه مهم استان اصفهان شامل مراكز شهرستان ها در دوره آماري 2003-1973 مورد استفاده قرار گرفت. ابتدا با استفاده از آزمون روند و همگني، مشخص شد ايستگاه اصفهان داراي روند معني داري است. سپس وضعيت خشكسالي در هر سال با استفاده از چهار شاخص   I، DPI، RAI و SPI محاسبه گرديد. نتايج اين مطالعه نشان داد بر اساس چهار شاخص فوق، خشكسالي در مقياس منطقه اي به طور متوسط به ترتيب 31، 37، 23 و 52   در صد منطقه را فرا مي گيرد. اين مطالعه همچنين نشان داد كه از بين شاخص هاي مختلف، فقط شاخص DPI كه وضعيت خشكسالي را نشان مي دهند با طول جغرافيايي رابطه دارد. به عبارت ديگر خشكسالي با افزايش طول جغرافيايي و حركت به سمت شرق استان با تناوب و شدت بيشتر رخ مي دهد. در حاليكه شاخص هاي ديگر چنين رابطه اي را نشان نمي دهند. همچنين با توجه به شاخص SPI به عنوان مهمترين شاخص،   در دوره آماري 30 ساله به طور متوسط همواره نيمي از استان اصفهان در معرض خشكسالي قرار داشته است. اين موضوع اهميت ايجاد يك سيستم پايش و مديريت منطقه اي را به منظور كاهش اثرات خشكسالي نمايان مي سازد.